Straatportretten maken van kinderen is iets wat ik niet zo vaak doe.
Zowel op het moment van het nemen van de foto, als achteraf bij het 'publiceren' is het risico op problemen groter dan bij het nemen van een straatportret van gelijk wie anders; zeker als mannelijke fotograaf.
En toch.
Kinderen zijn heel leuke onderwerpen om te fotograferen. Ze zijn meestal spontaner dan een volwassene wat de echtheid van de foto zeker ten goede komt.
Bij dit portret zat het meisje heel geduldig te wachten op een stuk pizza dat voor haar werd gesneden. De concentratie in de ogen vind ik heel sprekend. Het is alsof ze de verkoper goed in het oog houdt of deze wel een voldoende groot stuk zal snijden.
Ik vind dat ik met deze foto niets verkeerd heb vastgelegd. Ik had vooraf de ouders kunnen aanspreken, maar dan was het spontane moment wellicht weg.
Ergens vind ik het spijtig dat ik bij het fotograferen van een kind mezelf steeds ga afvragen of ik op het knopje zal duwen of niet. Ik ga als het ware snel beslissen of ik niet een 'verkeerde' situatie ga vastleggen, of het feit van het nemen van de foto fout kan geïnterpreteerd worden en of dit zou kunnen leiden tot problemen.
Jammer, want ik vind het resultaat in dit geval persoonlijk erg geslaagd.
Ik vind dit een heel spontaan portret waarbij ik het volle respect heb voor het kind. Het vastleggen van het moment, van de emotie. Dat is voor mij de meerwaarde die ik zoek in straatfotografie.
En mochten de ouders op één of andere manier deze foto te zien krijgen wil ik hen bij deze met veel plezier een kopie aanbieden.
Gent, 07/2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten