I have always done the opposite of what I was trained to do... Having little technical background, I became a photographer. Adopting a machine, I do my utmost to make it malfunction. For me, to make a photograph is to make an anti-photograph.
William Klein

maandag 31 augustus 2015

In de Fotoclub - EXPO

Hallo,

zoals je allicht weet loop ik al eens met een fotocamera rond.
Eén van de redenen hiervoor is omdat ik het voorbije jaar lid ben geweest van een fotoclub via Vorming+ in Kortrijk.

Elke maand kregen 20 fotografen een thema/uitdaging. Iedereen bracht telkens vijf foto's binnen die door de groep werden 'gescoord'.
Nu is het jaar rond en zijn we trots om onze beste foto's aan het groot publiek te tonen.

Uiteraard heb ik steeds geprobeerd om het thema vanuit straatfotografie te benaderen. Niet altijd gemakkelijk, en met wisselend resultaat, zeker bij opdrachten als 'zelfportret'!

Benieuwd?
Dan nodig ik jou/jullie dan ook graag uit om de foto's nader te bekijken.
Meer informatie is te vinden op de officiële uitnodiging in bijlage.

Ik hoop dat je kan langskomen.

Bart


vrijdag 28 augustus 2015

De regels

Helm -> nope
Bril -> check
Oorbescherming -> nope
Laarzen -> geen idee

En er is nochtans camerabewaking om de 'constructie people' in het oog te houden.
Maar we zijn bedankt.
Gent, 08/2015

zaterdag 22 augustus 2015

Aux morts...

Aux morts pour la patrie. 
Of is het eerder 'Aux morts pour l'industrie'?
Dampremy, 07/2015

zaterdag 15 augustus 2015

De kus

Vandaag exact 70 jaar geleden was voor Amerika de tweede wereldoorlog voorbij. Een groot volksfeest barst spontaan los.
Fotograaf Alfred Eisenstaedt nam toen deze, ondertussen iconische, straatfoto. Enkele dagen later publiceerde Life Magazine de foto.

De fotograaf was op het goede moment om de goede plaats, en drukke af.
Hij had geen schriftelijke toestemming van de geportretteerden om de foto te nemen, laat staan te publiceren. De ware straatfotografie.
En zo mooi dat we er vandaag nog steeds over spreken.

New York, 08/1945
Alfred Eisenstaedt

zondag 2 augustus 2015

Kinderen fotograferen

Straatportretten maken van kinderen is iets wat ik niet zo vaak doe.

Zowel op het moment van het nemen van de foto, als achteraf bij het 'publiceren' is het risico op problemen groter dan bij het nemen van een straatportret van gelijk wie anders; zeker als mannelijke fotograaf.

En toch.
Kinderen zijn heel leuke onderwerpen om te fotograferen. Ze zijn meestal spontaner dan een volwassene wat de echtheid van de foto zeker ten goede komt.

Bij dit portret zat het meisje heel geduldig te wachten op een stuk pizza dat voor haar werd gesneden. De concentratie in de ogen vind ik heel sprekend. Het is alsof ze de verkoper goed in het oog houdt of deze wel een voldoende groot stuk zal snijden.

Ik vind dat ik met deze foto niets verkeerd heb vastgelegd. Ik had vooraf de ouders kunnen aanspreken, maar dan was het spontane moment wellicht weg.

Ergens vind ik het spijtig dat ik bij het fotograferen van een kind mezelf steeds ga afvragen of ik op het knopje zal duwen of niet. Ik ga als het ware snel beslissen of ik niet een 'verkeerde' situatie ga vastleggen, of het feit van het nemen van de foto fout kan geïnterpreteerd worden en of dit zou kunnen leiden tot problemen.

Jammer, want ik vind het resultaat in dit geval persoonlijk erg geslaagd.
Ik vind dit een heel spontaan portret waarbij ik het volle respect heb voor het kind. Het vastleggen van het moment, van de emotie. Dat is voor mij de meerwaarde die ik zoek in straatfotografie.

En mochten de ouders op één of andere manier deze foto te zien krijgen wil ik hen bij deze met veel plezier een kopie aanbieden.

Gent, 07/2015