Toen de mijnbouw niet meer lonend bleek te zijn is iedereen vertrokken. Het ontbijt staat nog op tafel(en rot niet door de kou), de lakens liggen nog op bed.
Vooral het cultuurhuis is prachtig om met de camera te verkennen. De Russische mijnwerkers hadden tijdens hun twee jaar dienst niet alleen een hoger loon (hoe on-communistisch is dat!) maar konden ook gebruik maken van de sportzaal, zwembad, bioscoop, ballet- en theaterschool, bibliotheek,...
Uiteraard allemaal gratis want geld bestond niet in Pyramiden.
Vandaag is het er verlaten, op enkele achtergebleven bewakers na die de boel in het oog houden, een mini-museum runnen en een cafetaria voor de 'vele' fotografen en andere bezoekers.
Het plan is ook om vanaf 2016 het hotel te heropenen. Mij lijkt het wel wat. Ik zou me er gerust een weekje kunnen bezighouden. In een latere blogpost beloof ik nog wat sfeerbeelden.
Op de foto hieronder zie je kameraad Sacha over het paradeplein wegmarcheren met de priemende blik van Vriend Lenin in de rug; uiteraard gewapend, want er is ook vaak bezoek van een geïnteresseerde ijsbeer.
Pyramiden, 10/2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten